BARUT KOKULU AŞK
Bir kitapta şöyle yazıyordu:
Altın gibi aşkım, hurdacı dükkanında çürüdü.
Ölüme yaklaşan yüzümdeki çizgiler,
Ak düşen saçlara sarıldı.
Halbuki aşkın suyunu dudaktan önce gözler içerdi.
Sağlam insan aldatmazdı.
Ama o yürekler eskici dükkânında unutuldu, Yalan sevdalar renklendi yerine.
Artık bundan sonra sevdamın tek silahı kalem, Satırlar sevdanın adresi....
Sessiz, batık gemilerde kalakaldı;
Barut kokulu sözlerden bitik düştü yüreğim.
Demir attı kayıp adalara
Bir daha sevdalara yelken açmamak için.
Duygularımın katili,
Her zaman beni arayacaksın.
Bir kış boranında yüreğine düşecek kor ateşler,
Yüzüne tebessüm olur ama acıtacak yüreğini....
Yår, sevdama yağdırdığın karlar simsiyah oldu.
Sen artık benim değilsin, elinsin;
Beyaz gelinliğin serildiği yerleri, sevdan grileştirdi.
Satırlarımda artık bir noktasın
TUĞBA GÜNDÜZ
