Değerli okurlar,
Bugün, modern hayatın koşuşturmacası içinde gözden kaçırdığımız, şehrin gölgesinde yaşayanların hikayelerine kulak vermek istiyorum. Parlak vitrinlerin, yüksek binaların ve kalabalık caddelerin ardında, sessizce var olmaya çalışan, unutulmuş bir kesim var. Onlar, sokaklarda yaşayanlar, yalnız yaşlılar, mülteciler ve toplumun diğer kırılgan grupları.
Bu insanların hikayeleri, çoğu zaman görmezden gelinen, duyulmayan çığlıklar gibi. Oysa her birinin içinde, yaşanmışlıklar, hayaller ve umutlar barındıran bir dünya var. Onların yaşadığı zorluklar, sadece barınma ve beslenme sorunlarıyla sınırlı değil. Aynı zamanda, toplumdan dışlanmanın, yalnızlığın ve umutsuzluğun getirdiği derin yaralar da taşıyorlar.
Bizler, modern dünyanın konforu içinde yaşarken, onların varlığını ve yaşadıklarını görmezden gelmek, insanlık adına büyük bir kayıp. Oysa küçük bir dokunuş, bir gülümseme, bir sıcak yemek, onların hayatında büyük bir fark yaratabilir.
Sivil toplum kuruluşları, gönüllüler ve yerel yönetimler, bu insanlara destek olmak için önemli çalışmalar yürütüyor. Ancak bu yeterli değil. Her birimizin, yaşadığımız çevreye karşı daha duyarlı olması, komşularımıza, tanımadıklarımıza karşı daha ilgili olması gerekiyor.
Unutmayalım ki, bir toplumun gerçek zenginliği, sadece maddi varlıklarıyla değil, aynı zamanda insanlarına verdiği değerle ölçülür. Gelin, şehrin unutulan yüzlerine kulak verelim, onların sessiz çığlıklarına ses olalım.
Saygılarımla,
[TUĞBA GÜNDÜZ]
