Merhaba Sevgili Dostlarım,
“Elimi Çöz” yeni çıkan kitabımın adı oluyor. Bu makaleyi kitabın reklamı olması için yazmıyorum. Zaten elli adet bastırabildim.
Zaman zaman anılarımı yazmayı çok seviyorum. Bunu da siyasilerin yalan dolanlarından uzaklaşmak için yarı anılar, yarı da güncelleri de katarak güzel bir ara öğün olarak okumanızı istiyorum .
“Karanlık bir gece yol gözükmüyor.
Yürüyorum dikenlerin üstünde…”
Ve yaşadıklarını, sürgünlerini ve aşklarını düşünmeye çalıştı. Şu an ölüm kalım savaşını anlatacak cümle bulamıyorum.
Bu belanın daha ötesi var mı? Diye sordu kendi kendine . Peşinden de düşünce denizinin dibine yolculuğa çıktı. “ Okulumu özledim” Diye düşünürken; her gün, her hafta bir başkasına aşık olduğu kızlar geçti gözünün önünden.
Bazıları muşmula suratlı “ deyip reddetmişti, kendisini. Bir başkası “”bana biraz zaman ver “demişti. Bir diğeri de annem duyarsa zehirler beni diyerek korkusunu dile getirmişti. Ya akasya ağaçlarına yazdığı isimler? Aşka öksüz kaldı yavrucaklarım. Hey kızlar ikinizden birinizin bile beni düşündüğü oluyor mu? (Düşündüğünüzü biliyorum) Ama ser verip sır vermiyorsunuz. Alacağınız olsun e mi? Besni mi yıkılırdı evet deseydiniz. O öğretmen mektebi bir ömür boyu devam etseydi keşke .Şimdi de aşık olduğu bir gence kaçtığı için babası tarafından davar ağılında elleri ve ayakları bağlanan sevda kızı kurtarmaya gidiyorum. Diz boyu karın içinde yürümeye çalışıyorum.
Gecenin bir yarısı kurt sürülerinin ortasında kalıyoruz. Dört kişiyiz, hepimizde silah var. Arada bir cuvara molası veriyoruz.
İşte; Üç saat süren bu yolculukta, Besni anılarını yeniden yaşıyorum.
O anılarım zaman zaman depreşiyor. Aradan yıllar geçti. Ama hiç unutmadım o öğretmen mektebini ve tüm arkadaşlarımı.
Yürekten selamlarımı yolluyorum o mektebin öğrencilerine.
Not : Saat sabahın 04’ü. Bir duble viskinin tam zamanı !...
